Kolunu ve elini günlük yaşamda kullanmakta güçlük çeken kişilerin birincil problemini bulmaya çalışan fonksiyon odaklı bir değerlendirme yöntemidir. Bu yöntem ilk olarak Shriners Hospital, Upper Extremity Analysis metodu ile başlamış ve revize olarak günümüze kadar gelişmiştir. Bu analiz metodunda video kamera standart bir yere yerleştirilerek hastanın bazı günlük yaşam aktivitelerinde omuz, dirsek, el bileği ve elini nasıl kullandığı, hangi hareketi baskın olarak kullandığı ve başarılı olup olamadığı ölçülür.
Ancak bu değerlendirmenin yapılabilmesi için önce hastanın ve ailenin şikayeti, günlük yaşantıda hangi hareketi yapmakta güçlük çektiği değerlendirilir. Ardından kolun boy ve çevre uzunlukları, eklem hareket açıklıkları ve kas kuvvetleri değerlendirilir. Bu değerlendirmeler sonunda hasta belirli aktiviteri yapması için özel bir bölüme alınır. Burada her biri değişik eklem kullanımını zorlayacak, günlük yaşam aktiviteleri sırasında domine olan eklem hareketi ölçülür. Bu ölçümler alınırken hastanın her bir aktivitedeki bağımsızlık düzeyi de 5’li skala üzerinden değerlendirilir. Sonunda kişinin şikayetleri, ince segmentleri ve kas zayıflıkları, eklem hareket açıklık sorunları ve fonksiyonel yaşamda hareket ve bağımsızlıkla ilgili problemleri doğru ve anlaşılır biçimde tanımlanmış olur. Bu bilgiler bir rapor haline dönüştürülerek hastaya teslim edilir. Böylece hasta ve sağlık ekibi, hastanın birincil problemini, bunun neden kaynaklandığını ve o zaman dilimindeki bağımsızlığı ve problemleri ile ilgili ayrıntılı olarak bilgi almış olur. Bu rapor hasta için en etkin tedavi metodunun kararlaştırılmasında, tedavinin etkinliğinin ve farklı tedavi biçimleri arasındaki ayrımın belirlenmesinde büyük fayda sağlar.
